Paragraaf
Als kind en vooral tiener was ik te zwaar. Ik werd daar vaak mee geconfronteerd en ik voelde me minder waard. Ik ben later veel afgevallen, maar nooit helemaal van dat gevoel afgekomen. Diep van binnen voel ik me soms nog dat steeds dat dikke kind.
Inmiddels ben ik volwassen en heb ik veel aan persoonlijke ontwikkeling gedaan. Ik heb een lieve man en 2 mooie kids en uiterlijk is (wat) minder belangrijk geworden dan vroeger. Maar helaas is onze maatschappij nog steeds enorm gericht op uiterlijk. Alsof dat is wie je bent..
De boze buitenwereld
Het is echt verbazingwekkend hoe volwassenen soms praten tegen kinderen. Hoeveel nare opmerkingen ik wel niet gekregen heb als kind. Van een tante en oom die altijd zeiden dat ik ‘er best uit zag’, tot een vriend van mijn moeder die me als tienermeisje, vlak voordat ik uit ging, ronduit lelijk noemde. Als ik daar nu aan terugdenk dan denk ik echt: “what were they thinking?”
Het was zo kwetsend en het gaf me een vervelend en minderwaardig gevoel. Met als gevolg dat ik geleerd heb dat dik zijn wel het allerergste is wat er is. Dan stel je echt niks voor, dan mag je er eigenlijk niet zijn. Want je dikke aanwezigheid lijkt mensen al te irriteren. Als iemand me wel leuk vond, nou dat moest dat wel een enorme sukkel zijn toch.. Of hij meende het niet. Hoe kan hij me nou accepteren zoals ik ben in deze vorm?
Ook niet echt een goede basis voor een gezonde relatie met eten trouwens.
En voordat dat weer uit je systeem is.. Dus laten wij daar samen eens verandering in brengen!
Reflectie
Als ik er nu op terugkijk dan waren het hun eigen frustraties en struggles die zij op mij reflecteerden. En zie ik ook wel in dat het bij hun lag en niet bij mij. Die vriend van mijn moeder heeft nog steeds problemen met zijn gewicht, tot het laten plaatsen van een maagband aan toe. Een dik kind zien triggerde blijkbaar iets bij hem.
Maar dat maakt het niet ok, want het heeft mij gevormd. En ik ben niet de enige. Hoeveel vrouwen (en mannen) worstelen nu nog met dat gevoel dat hun geluk afhangt van hun uiterlijk? (Dik of dun of welk ander uiterlijk kenmerk dan ook). Met het zich niet waardig voelen?
Er wordt ook wel gesproken over de worthyness wound. Het is niet zomaar een begrip.
Begin vandaag maar
Daar kwam ik natuurlijk wel achter toen ik was afgevallen, dat dat het leven niet perfect maakt. Omdat het leven niet alleen draait om het aantal kilo’s wat je met je meedraagt.. Als je je geluk af laat hangen van je gewicht zul je nooit gelukkig zijn. Dan blijf je altijd hangen in een gevoel van ik mag pas gelukkig zijn als.. ik die baan heb, een relatie heb, mijn streefgewicht heb behaald etc. etc.
Dus begin maar gewoon vandaag met gelukkig zijn, er mogen zijn en zijn wie je bent.
Daar ligt de kern. Wie ben jij in de kern? Wie ben jij ten diepste? Wat maakt jou jou?
Wat zijn je goede eigenschappen en je talenten? Wat voor persoon ben jij?
Dat is wat er echt toe doet.
