Mijn ‘probleemzone’ is mijn buik. Als er kilo’s bijkomen is dat voornamelijk op mijn buik. Voor mezelf is dik zijn dus een dikke buik.

(Misschien is het voor jou een heel ander deel van je lichaam. Dat maakt niet uit, de essentie is hetzelfde).

Mijn focus ligt dus op mijn buik.

Op kritische momenten gaat mijn blik, op foto’s en in de spiegel, allereerst naar mijn buik. 

Het duurde best een tijdje totdat ik tot het besef kwam dat je buik er gedurende de dag niet hetzelfde uit ziet. Als je net hebt gegeten of gedronken of wanneer je de dag ervoor veel hebt gegeten, ongesteld moet worden, moet poepen (maar het lukt niet), dan ziet je buik er anders uit dan wanneer je op een andere dag net uit bed komt. Logisch dus. Best gek dus dat ik van mezelf verwachtte dat mijn buik er altijd hetzelfde uit zou moeten zien. 

En misschien dat dit ’trauma’ eraan ten grondslag ligt.. Maar ik realiseerde me niet al te lang geleden dat ik er eigenlijk gewoon een ontzettende hekel aan heb om zo’n vol gevoel te hebben. Zo’n volle buik is voor mij een trigger om kritischer naar mezelf te gaan kijken. Bovendien voelt het gewoon heel onprettig en pijnlijk aan. Het liefst zou ik dat gevoel dat weer weg eten. Wat natuurlijk niet lukt en het alleen maar erger maakt. Er zit dan maar één ding op en dat is een aantal uren wachten tot het weer zakt.

En als ik heel eerlijk was gebeurde het die periode wel vrij regelmatig. Vooral wanneer we dan een keertje iets ongezonds hadden besteld, of uit eten waren gegaan, at ik teveel. Met dus dat overvolle gevoel tot gevolg. Ergens zat er een ‘zonde’ gevoel achter als er dan (teveel) over zou blijven en misschien ook nog wel diep van binnen iets van een schuldgevoel dat ik iets ongezonds zat te eten. Waardoor je dan juist nog dat toetje neemt terwijl je eigenlijk al vol zit (iets met het oerbrein dat het overneemt; zie ook deze blog).

Liefdevol afspraken maken met jezelf

Totdat ik me dus realiseerde hoe naar ik dat volle gevoel eigenlijk vind. En dat was voor mij een kantelpunt. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik dat niet meer wil. Ook als dat betekent dat ik eten moet weggooien. Dat betekent dus dat ik mezelf wel blijf toe staan om af en toe te genieten van ongezond eten, maar dat ik stop als ik vol zit. Dat vraagt wel iets van me. Namelijk dat ik niet te snel eet en dat ik bij mezelf regelmatig moet checken of ik vol zit of niet. 

En dat klinkt misschien zo simpel, maar dat is het niet. Dit zijn namelijk dingen die erin zijn geslopen. Het is routine geworden. Dat kun je alleen doorbreken door er heel bewust mee om te gaan. En soms gaat het mis. Dan vergeet je dat. En dan is het heel belangrijk dat je daar met zelfcompassie mee omgaat. “Oeps, nu zit ik toch te vol, de volgende keer ga ik er beter op letten, want at heb ik met mezelf afgesproken”. 

Dat is dus een hele andere insteek dan “afspreken” met jezelf dat je vanaf morgen dit en dit niet meer mag eten / gaat lijnen / zo min mogelijk gaat eten / elke dag moet sporten / etc.

Voel je het verschil? 

Op die manier kun je verschillende afspraken met jezelf maken om beter voor jezelf te zorgen. En vergeet daarbij vooral niet dat nieuwe gewoonten even tijd nodig hebben! Dus, vergeet je je afspraak met jezelf? Jammer, maar dan probeer je het de volgende keer weer opnieuw! 

Het is niet erg als je iets niet hebt volgehouden, je kunt namelijk elke dag weer opnieuw beginnen. 

En wanneer je het wel hebt gedaan, wees dan ook trots op jezelf! 

Jouw triggers

Het kan van alles zijn wat jouw triggert. In mijn geval die volle buik, maar misschien ligt jouw focus wel meer op je billen. Daar hoort misschien wel een hele andere trigger bij, zoals een broek die te strak zit. Het is voor iedereen anders.

Ga eens na, wat zijn triggers voor jou en welke liefdevolle afspraak kun je met jezelf maken?