Yes, het is je gelukt, je bent (flink) afgevallen! Maar is het wel zo yes? Want je voelt je nog steeds niet happy met je lijf.

Jarenlang heb ik me te zwaar gevoeld, dieet na dieet en lijnpoging na lijnpoging.. Het lukte me maar niet om die kilo’s (allemaal) kwijt te raken. Vaak gingen er wat kilo’s vanaf en dan liet ik het weer varen om met dezelfde vaart minstens alles weer aan te komen.

Totdat ik mijn man ontmoette. Ik was zo ontzettend verliefd, ik vond eten niet meer zo belangrijk en de kilo’s vlogen er vanaf! Ik voelde me dolgelukkig en steeds mooier. Het leek erop dat ik eindelijk mijn doel ging bereiken! Het lukte me nu wel!

Totdat ik op een bepaald punt kwam dat ik qua gewicht eigenlijk wel slank genoeg zou moeten zijn, maar nog steeds ongelukkig was als ik in de spiegel keek. Mijn buik was nog steeds niet plat en strak. Iets waar ik altijd van had gedroomd en het ideaalbeeld dat ik voor mezelf had geschetst als ik die overtollige kilo’s kwijt zou zijn.

Huilend stond ik voor de spiegel voordat we uit gingen. En mijn voornemen groeide om nog meer af te vallen. Maar dat lukte me niet. Mijn lichaam vond het wel mooi geweest besef ik me nu. Toen zag ik het als zwakte, als falen dat ik nog steeds niet het lichaam had waar ik zo naar verlangde. 

En wat was het effect? Langzaam kwamen er weer wat kilo’tjes aan. En dan dook ik weer Sonja Bakker of een ander dieet in en gingen er weer een paar kilo’s vanaf. Totdat we gingen verhuizen, ik naast mijn fulltime baan en studie deed en mijn ouders gingen scheiden. Toen kwamen de kilo’s er ineens weer heel hard aan. En wat voelde ik me slecht en zwak en lelijk en weinig waard. Maar als ik daar nu op terug kijk is dat aankomen van toen niet heel gek, toch? Ik had enorm veel stress. 

En afvallen met veel stress is meestal niet zo’n goede combinatie.. Want stress heeft vaak een effect op je slaap. Slecht slapen heeft effect op je verzadigingshormoon (leptine) en je wilskracht. Dus dikke kans dat je last krijgt van eetbuien en/of meer (suiker) gaat eten dan je normaal gesproken zou doen. Bovendien activeert stress het hormoon cortisol wat weer insulineresistentie in de hand werkt, wat weer zorgt voor extra vetopslag. Dus voor je het weet kom je van de regen in de drup.

Het is dus de kunst om deze cyclus te doorbreken. Niet gemakkelijk, geen quick fix, maar wel mogelijk 🙂
(Blijvend) Afvallen begint met een gezonde relatie met je lichaam. Alleen dan kun je ook een gezonde relatie met voeding creëren.

Een paar tips:

1. Wees zacht voor jezelf, heb zelfcompassie, praat tegen jezelf zoals je tegen je vriendin zou doen.
2. Stop met streven naar ideaalplaatjes die vaak niet eens bestaan. 
3. Pak je stress aan! Ja, ik weet het, niet altijd een makkelijke. Maar wel een noodzakelijke! Ga na waar zitten jouw stressoren en wat kun je anders doen? Wat heb je daarvoor nodig?
4. Ga op tijd naar bed! Als je goed hebt geslapen kun je zoveel meer hebben, het maakt je een gelukkiger mens en je verzadigingshormoon helpt je dan ook een handje, waardoor je minder kans hebt op overeten en eetbuien!
5. Honger jezelf niet uit, volg geen crash-diëten. Er zijn maar heel weinig mensen die daar blijvend mee afvallen en je loopt ook nog eens het risico dat je je schildklier daarmee teveel belast.

Ik hoop dat je er wat aan hebt gehad!

Liefs,

Jorien